امروزه در علم مدیریت، مدیری را موفق می‌دانند که ساختار مجموعه و قوانین بین کارمندان و نیروهایش را طوری طراحی کرده باشد که در روند امور و انجام کارها، نیازی به ارتباط با خودش نباشد. ولی این بی‌نیازی از ارتباط مستقیم با یک مدیر موفق، در مورد پروردگار عالم صادق نیست، بلکه کاملاً برعکس است. یعنی نمی‌توان به هیچ بهانه‌ای ارتباط با خداوند را قطع کرد، اگر چه خداوند متعال امور را با نظمی ویژه و در نظام اسباب و علل طراحی کرده است ولی بدون ارتباط با خودش و بدون اذن او نمی‌توان هیچ کاری انجام داد؛ چرا که کارها دست خداست.