سحر ماه رمضان فرا رسيده و همه جمع شده‌اند تا يک ماه ميهماني دوست را بار ديگر تجربه کرده و دل و جان را در زلال عطش رمضان بشويند. دست‌ها سوي آسمان بلند است و دل‌ها بي‌قرار؛ باز هنگامه تجديد عهدهاي فراموش شده آمده است. دل بي‌پروا با دلدار خود سخن مي‌گويد؛ دمي خاموش باش و صدايش را با گوش جان بشنو، خدايا اين من هستم و اين کوله‌بار گناه. مني که درياي نيازم و در آستان تو پناهنده؛ مشتاق يک نگاه آنقدر سحرها و افطارها را بر در اين خانه مي‌گذرانم تا ببخشي و راهم دهي...

برنامه سحرگاهی شکوه بندگی کاری از سیمای مرکز آبادان.